MUTLULUĞA SELLEKTÖR

İnsanlar hayatın nasıl yaşanılacağı konusunda çok fazla konuşuyorlar, çok fazla alıntı yapıyorlar fakat bunları hayatlarına uyarlamak yerine goygoyuyla düşünsel tatmin yaşıyor ve bir tür uyuşturucu olarak bu durumu zihinlerine zerk ediyorlar. Bu durum hemen herkesin bir süreliğine de olsa yaşadığı bir durum. Önemli olan bu döngünün farkına varmak ve bu döngüden çıkmak. Herkes çıktığını sanır ama oradan çıkmak çok az insana nasip olur.

Lise öğrencisinin üniversite sınavını kazandıktan sonra yapmak istedikleri, üniversite öğrencisinin okul bitip meslek hayatına başladıktan sonra yapmak istedikleri, meslek hayatına atılan bir kimsenin yeni bir hayat kurup aradığı mutluluğa ulaşacağını düşünmesi, çocukları büyüdükten sonra rahata çıkacağını düşünen ebeveynler, emekli olduktan sonra hayallerini gerçekleştirebileceğini sanan yetişkinler..

Şimdiyi imar edememekle yüzleşmek ve harekete geçmek yerine planları durmaksızın geleceğe tehir ederek günü kurtarma; birtakım büyük sözleri paylaşmak/konuşmak suretiyle düşünsel tatmin yaşayıp durduğu yerin konforundan vazgeçememe, vazgeçmeyi düşünmeme hali bu.

Mesele basit; mutlu mu olmak istiyorsun, mutlu gibi görünmek mi istiyorsun? Bu soruya cevap vereceksin en başında. Mış gibi yapmayacaksın, bir tane hayatın var. Sonra bu dünyada gerçekten mutluluk var mı sorusuyla yüzleşeceksin: bu yol seni; mutlu bir budala olmaktansa mutsuz bir insan olmayı yeğlerim durağına getirecek. Yok, öyle mütemadiyen mutluluk bunu kabul edeceksin. İnsanın kendi gerçeklik zemininde, kimselere öykünmeksizin şimdiyi yaşamasının ruhu ferahlattığı hissini yakalayacaksın. Sahte yaşamlar, sahte hikâyeler, sahte birliktelikler. Hepsi de aynı oranda ruhun canlılığına kast ederler. Kendin olarak yaşayacak, rol yapmayacak, devinimin devam ettiği sürece daha güzel bir insan olmanın imkânına talip olacaksın.

Unutma;

“İkinci hayat, sadece bir tek hayatın olduğunu fark ettiğinde başlar.”