Kahrolası Cetvelli Koordinatlar

Bir lokma su ve bir yudum acıyla kahrolası cetvelli koordinatlar... 
Uyandım alevli bir sabaha, kadınların omzunda bir takım evlat hasretliği... 
Omuriliğimden kayıp gidiyor dünyanın dengesi... 
Uzakta bir çocuk ölüyor, çok uzakta perdesiz bir ev ve annesinin hoşçakalı bir mevsim... 
Dizleri nota tutmuş gıcırtıyla, memleket derim kardeşim, gözlerimin alamadığı bütün uygarlıklara.. 
Kaygılı toprak çatlağında birazdan imar geçer hasret tüten bacaların kimyasal yalnızlığına... 
Kadınlar,  işte bur da ağır basar hiltili çene, gözleri kusar mı dersin yuttuğu ah'ları yahut vah'ları... Karıştırıyorum sokakları, belki bir kentlinin akşam sefasında kaybolmuştur anılarım.. 
Gece bekçisi kocaman tüylü bir kedi, bütün sırlarını bilir kentin... 
Ana rahminde bir umut, sıyrılır kalır bütün fikirlerim... 
Kelimeleri boğazlasam, biraz daha öldür beni dünya der gibi bakarlar... 
Bardağın hep boştur bir tarafı nazar parçalar bütün kemiklerimi... 
Bardağın hep doludur bir tarafı kabil uyandırır pamuk eller, susturun derim inceden inceye... 
Beyler... Susturun, 
Bu ses Nuh'un boğulmak üzere uyandırdığı geminin modern klakson'u değil miydi? 
Tuğlayım çoğu zaman bodrum katların makine manzaralı tuğlası... 
Herkesin elinde şeytan durmadan insanları taşlıyorlar... 
Pan'kartlar kaç taksitle insanlık hatırlatır bu varoş sokakların sigara külü yalnızına... 
Gözleri kamaşmış kiliselerin duvarlarında saklambaç oynamak da günaha dahildir. 
Ve Rahman çokça esirgeyen, çokça bağışlayandır...