HÜZÜN

Hüzünsüz geçen o kirli günlerden
Geriye ne kaldı dönüp baksam
Bir avuç temiz hüzünden başka
Su gibi akıp geçen berrak hatıralar
Yalvarırdım umut dolu o günlere
Hissederdim, seyre dalardım
Yükselen güneşe
Batacağını bildiğim halde
Amansız severdim
İzlerdim umarsız küfreden
Gölgelerimi neden derdim
Bu kadar mı korkunç aşk
Hangi gardiyan bekliyor o kapıda
Azrail midir nedir ?
Her yanaştığımda üç kuruşluk
Ruhumu kevgire çeviriyor
Hani yazardım okuyunca insanı
Başka diyarlara uçuran
Bir kaç değersiz mısra
Şimdi ne kaldı, armağanı neydi,
O dizelerin bir ömürlük hüzün mü?