OKYANUSA GÖMÜLEN KADIN

Dokunsalar ağlarım, bir ömür boyu…
Acılarımı miden kaldırmaz iyi bilirim…
Sızlatır başını koca pankartlardaki umut sözcükleri…
Vagonlar…
Vapurlar yada…
Yine de yürümeye ant içenlerin ellerinde ki cigara kadar sönüktür kalbin…
Beyaz tırnaklı bir zencinin aydınlığında saklıdır, gizli sevdam…
Ama sen yoksul bir halkın trt dizisi gibisin…
Sanki elinde bir kılıç, gelene geçene Ertuğrulsun…
Ama yine de reklam arası mutluluğun vardır hakkını yiyemem…
Ya da bir gece yastıktaki günün acıları…
Ellerinde limonlu çayla birlikte tütün saran amcaların duaları…
Korkuyorum tütünün Rabbinden…
Ve senin Türünün örneğinden…
Omirliğimin eğriliğinden…
Sana sakladığım anılarımı, bir kaldırıma gömüyorum…
Üstünden geçenlerin umursamadığı bir kaldırım…
Bir çiçek ekiyorum merhametine…
Bir başkası büyütsün diye…
Sen yokluğun içinde ki o kocaman varlık!
Sen bir türkü sözünün nakaratı!
Tekrarlanan kalp atışım…
Nabzımın imanı tükeniyor artık…
Acılarım git gide büyüyor…
Ben seni emanet edecek toprak ararken,
Sen kendini bir okyanusa gömüyorsun…
Canın sağolsun…