NİYET ETTİM, PUSLU YARINA..

Kıblem Afrika’nın açlık sınırı, orta doğunun puslu sabahıdır.
Hikâyelere geçmiş zaman ekleri, buz dağlarına volkanik seslenme…
Allah’tan kork da öyle bak penceresi sararmış mahremlere…
Birazdan zil yerine midesi çalanları öldürecek sermaye,
Puştlardan bize kalan zamanlar da, göğsüme ekilen acıların sahibine,
Kat karşılığına verilir sevdalar Mercedes’lere ve yine de vurdurularak çalışır Hicret… 
Dudaklarımız izmaritten başka günahı bilmez, Aborjin'ler de yerleşik hayata geçmez…
Birçok ırktan sefildir insan ırkı ve biraz daha kutsaldır Şu Çılgın Ekvator’lular…
Allah işidir, ekmek ve mızraklı İlmihalin peltek se ye bakışı…
Dokursan kutsallık akıtır, seansı geciken psikolog ve koltuk numarasının işgalcileri… 
Ruhlar diz kapaklarında öldürürken mültecileri, uykusu bölünmüştür okyanusların.
Bebeklerin kolyelerine takılır gırtlak ve kanserdir memleket meseleleri…
Sol elle verdiğim bütün acıları, sağ elle bahsettim yetimlere…
Güneş birazdan batacak, dünyanın gözlerine.
Hesabı Allah'a bıraktığım bütün meseleleri gökyüzünde sayıkladım…
Kuşlara ve göç ettirilen bütün mağdurlarına...
Yeşil ışıkta fotosentezi, sarıda hepatit B'yi kırmızıda ise mazlumları ısmarlarız bütün putlara…
"İbrahim olmadan İsmail gibi baktığım bütün gözlere bıçak bilenmiş,
Kuyular ise Yusufları özlemiş..."
Bizim ise hikâyemize kontrol kalemler zulüm etmiş…
Hepsi bu...